Gezegenden mektuplar | Caminito: Sevgilinin yokluğuna tango

Tango deyince çabucak herkesin aklına sinemalardaki meşhur sahneler gelir; ağzında gül tutan bir adam, ihtiraslı bir bayan, yükselen müzik… Aşk, tutku, itiraz, hüzün ve daha birçok hisle doludur sahne…

Bir liman kenti olan Arjantin’in başşehri Buenos Aires’te 19. yüzyılda göçmen emekçilerin yaşadığı sokaklarda doğan bu dans yıllar geçtikçe dünyaya yayıldı, milyonların ruhuna işledi. 12 yıl evvel de beni sarıp sarmaladı ve peşinden Buenos Aires’e kadar getirdi.

Bir müddettir, tangonun doğduğu sokaklarda dolaşıyorum; Caminito da onlardan biri hatta tahminen de en ünlüsü. O kadar ünlü ki internette Buenos Aires’i aratınca karşınıza evvel bu sokağın fotoğrafı çıkıyor. Caminito, İspanyolcada “küçük yol, patika” manasına geliyor; aslında geçmişe dayanan derin bir manası var.

Caminito Sokağı’nın sac kaplamalı konutları

SAC LEVHALARDAN RENKLİ EVLER

Caminito sokağı kentin kıymetli mahallerinden biri olan La Boca’da bulunuyor. Bu mahalle limanın tam tabanında. 19. yüzyılın sonlarına ve 20. yüzyılın başlarına hakikat bu liman bölgesi çok fazla göç almış. Göçmenler batık gemilerin saclarından ve atık çinko levhalardan konutlar inşa etmiş. Liman atölyelerinde artan boyalarla da bu meskenleri rengarenk boyamışlar.

Mahalleye girer girmez sizi bu rengarenk konutlar karşılıyor. Liman uzunluğu yürüdükten sonra suyun çabucak karşısında Caminito’yu görüyorsunuz. Girişinde kocaman Caminito yazıyor. Meskenlerin birden fazla ikramlık eşya dükkânı ve restoran olmuş. Restoranlarda et yüklü yemekler eşliğinde bütün gün dans etmekten yorulmuş tangocuların şovlarını izliyorsunuz.

Eski demiryolu

SANATLA CANLANAN BİR ÖMÜR ALANI

Sokağın yanı başından bir de demiryolu geçiyor. Göçmenlerin yaşadığı bu bölgenin değişmesindeki en büyük etkenin de bu demiryolu olduğu düşünülüyor. Zira burası personellerin ve göçmenlerin ağır olarak yaşadığı fakir bir bölge. 1920’lerin sonlarında demiryolu sınırı kaldırılınca bölge de terk edilmiş.

1950’lerde bir küme komşu ve lokal ressam Benito Quinquela Martín bölgeyi yenilemeye karar vermiş. Apartmanları tuvali olarak kullanmaya başlayan Martin, bölgeyi canlandırmak için Caminito’yu sanat ve kültürle tekrar inşa etme teşebbüsünde bulunmuş. Bu uğraşlar, Caminito’yu renkli, turistik ve kültürel bir yere dönüştürmüş.

ADINI BİR TANGO MÜZİĞİNDEN ALIYOR

Caminito’nun ismi ise bir tango müziğinden geliyor. 1926 yılında Juan de Dios Filiberto tarafından bestelenen ve Gabino Coria Peñaloza tarafından yazılan ünlü tango müziğini kesinlikle sinemalardan ya da bir yerlerde duymuşuzdur. Şair Peñaloza bu şarkıyı doğduğu bölgedeki bir patikadan ilham alarak yazmış. Bu patika, şair için geçmişteki bir aşkı temsil ediyormuş. Martín, Caminito sokağını canlandırırken, bu tango müziğinin ismini sokağa vermiş. Müziğin teması, sokağın nostaljik ve duygusal geçmişiyle ahenk sağlamış. 1959 yılında, Buenos Aires Belediyesi de bu ismi resmi olarak kabul etmiş. Bugün bu sokak Buenos Aires’in çok kültürlü tarihini yansıtan bir sembol haline gelmiş.

KAYBOLAN BİR AŞKIN HÜZNÜ

Caminito müziği ise kaybolan bir aşkın hüznünü ve geçmişe duyulan hasreti anlatıyor. Müzikte, bir vakitler sevgililerin birlikte yürüdüğü bir patika olan Caminito ile vedalaşılıyor. Bu patika, artık terk edilmiş ve vakitle silinmeye mahkûm bir yer olarak tasvir ediliyor. Müziğin melankolik tonu da sevgilinin yokluğuyla hissedilen ıstırabı derinleştiriyor. Yani birebir göçmenlerin ve fakirlerin umutları ve hayalleri gibi…

Kaynak: Gazete Duvar