Maus Arka Space: Ankara’da kendi halinde bir vaha

Pazar sabahı, hava bulutlu. Kanepeye uzanmış, Daniel Johnston’ın ‘Hi, How Are You’ albümünü dinliyorum. Kucağımdaysa çok sevdiğim Dana Spiotta’nın Stone Arabia isimli rock’n roll romanı duruyor. Romanı Everest Yayınları, Yeşim Seber çevirisiyle yayımlamıştı. Bu kitap bende uzun vakittir var.

Stone Arabia’daki Nik karakteri ilham almak için sık sık ziyaret ettiğim eski bir dost benim için. Bana kim olduğumu, nereden geldiğimi, neden burada olduğumu ve neden bu işi yaptığımı hatırlatıyor.

Tuhaf biri Nik… Hiçbir vakit geniş kitlelerin kalbini kazanmayı hedeflemiyor. Yalnızca kendisi için, kendi vaktinde, kendi kurallarıyla, kendi usulleriyle üretiyor. Kendi dünyasında yaşıyor ve hayali bir izleyici kitlesini şad etme kaygısında değil. Bu biçimde, tıpkı yıllarını kasetler ve defterler doldurmaya adamış Daniel Johnston üzere, bütün hayatını sanatına adıyor. Üstelik bundan kimsenin haberi olmasa bile canla başla üretmeye devam ediyor.

İster istemez birinci gençliğimde Beyoğlu’ndaki Atlas Pasajı’nda karşıma çıkan fanzinler geliyor aklıma. Nik’in fanzinlerini andıran bu küçük kitapçıklar bana kendi kitaplarımı yapmam için ilham vermişti. Renkli kâğıtlara hikayeler müellif, bunları fotokopiyle çoğaltır, arkadaşlarıma dağıtırdım o yıllarda.

O günlerde yaptığım çizimleri ve kendimce oldukça bir yeraltı edebiyatı parçalayarak yazdığım hikayeleri hâlâ saklıyorum. Gülmek için değil, bana bir vakitler sahip olduğum o büyük tutkuya hâlâ sahip olduğumu ve onu canlı tutmak için ne gerekiyorsa yapmam gerektiğini fısıldadıkları için… Profesyonellik işin içine girdiğinde tutkular körelebiliyor ve ben onları hiçbir vakit kaybetmek istemiyorum.

İşte, geçtiğimiz eylül ayında Ankara’da açılan sanat alanı Maus Arka Space’i keşfetmek de beni bu yüzden çok memnun etti. Burası herkese açık bir toplanma alanı. İnsanların bir ortaya gelip üretebilecekleri, tartışabilecekleri, atölyeler yapabilecekleri, çalıp söyleyebilecekleri kendi halinde bir vaha.

Söz konusu kendi halindelik ise bana fanzinler çağını hatırlattı bir bakıma. Atlas Pasajı’nı ve Stone Arabia romanını… İnsanların toplumsal medyada birazcık etkileşim uğruna gerçekte hiç olmadıkları üzere göründükleri bu çağda inadına samimi kalabilen birilerini bulduğum için memnun oldum. Üstüne bir de bir müzik şenliği düzenlediklerini öğrenince, sevinçten havalara uçtum.

Az Ünlü Müzik Fest. ismindeki bu küçük şenlik, şimdi geniş kitlelerin kalbini kazanmamış, dinleyicinin hâlâ ‘benim’ diyebileceği müzisyenleri bir ortaya getirmeyi amaçlıyor.

23 Şubat’ta gerçekleşecek bu şenlik hakkında Maus’un kurucusu sevgili Cem Yünür ile konuştum ben de biraz. Natürel, sonunda da, Daniel Johnston müzikleri eşliğinde okuyacağınızı dilediğim bir söyleşi çıktı ortaya.

Maus üzere bir yer hayal etmeye ne vakit başladınız? Ankara’da emsal yeraltı üretim alanları var mı, yoksa onları bulamadığınız için mi Maus’u kurmaya karar verdiniz?

Maus hiç planlanmamış bir formda zaten oluştu. Bir atölye arayışı sırasında Maus’un şu an bulunduğu yere denk gelince bir anda ferdî bir atölyenin yanında, bir sanat alanına dönüştü. Organik bir halde gelişimi ve değişimi; ziyaretçilerin, sanatkarların sayesinde oluyor ve bu spontane gelişim tahminen Maus’u daha samimi bir hale getiriyor.

Maus (fare) neyi temsil ediyor?

Fare hayatta kalmayı çok güzel beceren, kendi halinde yaşamaktan çok mutlu bir hayvan. Günümüzdeki Blek le rat ve Banksy üzere birçok sokak sanatkarının yahut dışavurumcu Alman sanatkarların kendilerini söz etmek için kullandığı güçlü bir imge. Maus’un fizikî koşulları itibariyle yer altında olması, kendi halinde oluşu ve herkesin olduğu üzere olup yargılanma korkusu yaşamayacağı bir yer hayal etmemiz farenin temsil ettiği şeyler olabilir.

Çok eğlenceli atölyeler düzenliyorsunuz. Eski sevgili bebeği yapma atölyesi, dandik oyuncak atölyesi, seramikten gözyaşı şişesi yapma atölyesi, keçeden ünsüz insan yapma atölyesi, fanzin atölyesi… Bu atölyelerde neler oluyor? Gelecekte bizi neler bekliyor?

Maus’un diğer bir gayesi da üreten insanları bir ortaya getirmek yahut insanları üretmeye teşvik etmek. Bu atölyeler aslında belli sanat üretimlerinin kolaya indirgenmiş halleri. İnsanların bu işler karşısında çekinceli değil daha meraklı olmaları için bu türlü isimleri var.

Atölyeleri sanatsal üretimlerini o medyumla devam ettiren sanat öğrencisi yahut sanatçı arkadaşlarımız veriyor. Şimdilik kontenjanımız biraz hudutlu lakin gelecekte daha sık ve daha kalabalık atölyeler vermeyi hayal ediyoruz.

Müzik şenliğine hangi sanatkarlar katılıyor?

Az ünlü müzik fest.’in üçüncüsü 23 Şubat’ta. Sanatkarlarımızdan Arda Ünver, müzisyen ve yazılımcı; elektrik – elektronik mühendisliği mezunu. Ömürcan Akın, ‘Daylight Kelvin’ ismi altında country, folk, indie ve alternative rock stilinde İngilizce besteler yaptığı projesiyle katılıyor. Beste Tanrıyakul, doktor ve müzisyen. Buse Gültekin, psikoloji mezunu şarkıcı-söz muharriri ve birinci sahnesini almayı hedefliyor.

Amatör müzisyenlerin festivallerinizde yer almaları için ne yapmaları gerekiyor?

Web sitemizdeki formu doldurmaları kâfi. Bir havuzumuz var ve içerisinden rastgele sanatkarları seçip 4 sanatçı 4 müzik olacak biçimde planlıyoruz.

Az ünlü, çok yetenekli müzisyen Sıla Argun’un David Bowie ve Ajda Pekkan müziklerini yorumladığı kostümlü Cadılar Konseri’ni kaçırdığım için çok üzgünüm. Maus’ta müzik dolu bir gece nasıl geçiyor?

Evet! Cadılar konseri çok eğlenceli geçen etkinliklerimizden biriydi. Sıla hakikaten çok yetenekli lakin artık orta ünlü. Maus’ta müzikli etkinliklerimiz çok samimi ve etkileşimli geçiyor. Ancak maalesef şu an Maus’ta sesli etkinlikler yapamıyoruz. Konut altında olduğumuz için çok erken başlayıp bitirmemize karşın şikâyet aldık, o yüzden şimdilik
hedefimiz yalıtım için birikim yapmak.

Maus bu dünyada kendilerine bir yer olmadığını düşünen genç sanatkarlar için yesyeni bir yuva olacak üzere görünüyor. Büyük galerilerin ya da atölye alanlarının bilakis, insanlarda bu topluluk ve aidiyet hissini uyandırabilmek ismine neler yapıyorsunuz?

Evet, bu işin içerisinde kurduğumuz en büyük hayal bu. İnsanlara kendilerini ilişkin hissettiği, üreten beşerlerle etkileşime girdiği, kapsayıcı ve samimi bir alan sağlamak. Başta bahsettiğimiz organik büyüme bence bu aidiyet hissine yardımcı oluyor. Az ünlü müzik fest.’ten örnek verirsek sanatkarların yanılgı yaptığında çekinmeden baştan başlamak
isteyebildiği, seyircinin ise buna çok büyük bir coşkuyla dayanak olması tabiatıyla olan şeyler. Maus da tam olarak bu etkileşimlerin üzerine heyeti.

Kaynak: Gazete Duvar