AK Partili seçmene açık mektup

Değerli Vatandaşlarım,

Türkiye yıllardır vatandaşlarımızın gücünü tüketen bir siyasal kutuplaşma ortamıyla karşı karşıya. İnternet teknolojilerinin ve toplumsal medya kullanımının yaygınlaşması bu kutuplaşmayı daha da güçlendirdi. O denli günlerden geçiyoruz ki hem klasik medyada hem de yeni medyada herkes kendisine yakın görüşleri takip ediyor. Vatandaşlarımız çok sesliliğe ve farklı görüşlere ulaşmakta bu medya ortamında büyük zahmet çekiyorlar. Toplumun mahallelere ayrıldığı ve her mahallenin kendi medya kuruluşunu takip ettiği bir periyodun içerisinde bulunuyoruz. Bizler de bu şartlar altında uygun mecralar bulup sizlere sesimizi duyurmakta zorluk çekiyoruz. Demokratik siyaset yalnızca size oy verecek ve takviye olacak seçmenleri harekete geçirmek için değil size hiç bir vakit oy vermeyecek olsa bile toplumun refahını arzulayan vatandaşlarınızla da tesirli bir diyaloğu kurabilmek için yapılmalıdır. Bu kurallar içerisinde bu türlü bir açık mektup yazmaya karar verdim. Temel hedefim da geçmişte AK Partiye oy veren, CHP’ye hiç oy vermemiş ya da oy vermeyi hiç düşünmeyen vatandaşlarımıza seslenebilmek.

NİÇİN BU AÇIK MEKTUBU YAYINLAMAK GEREKSİNİMİ HİSSETTİM?

İlk olarak Türkiye git gide demokrasinin minimum kaidelerini taşımaktan da uzaklaşıyor. Demokrasi için olmazsa olmaz ve en temel uygulamalardan birisi seçimdir. Seçim ile oylamayı birbirine karıştırmamak gerekir. Oylama muhakkak bir anda bir çoğunluğun varlığını ve eğilimini belirlemek için yapılan bir süreçtir. Fakat seçim ise yalnızca seçim gününden ibaret olmayan, insanların rahatlıkla aday olabildiği, siyasi faaliyetlerini özgürce yapabildiği, vatandaşın hakikaten farklı seçeneklere sahip olduğu bir süreçtir. Türkiye son günlerde atılan adımlarla özgür ve adil seçimlerden uzaklaşıyor ve seçimler iktidar eliyle kolay bir oylamaya indirgeniyor. Bu tehlikeyi yanlışsız anlamalıyız.

Türkiye’deki seçimleri Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin daveti ile izlemeye gelen memleketler arası gözlemciler yazdıkları raporlarda Türkiye’de seçimler bakımından kıymetli sıkıntılara dikkat çekmiş olmakla birlikte seçim günü işlerin genel olarak uygun organize edildiğini ve oy pusulasında seçmenlerin gerçek alternatiflere sahip olduklarını, bu gerçek alternatifler ortasında tercihte bulunduklarını kayıt altına almıştır. Bu gözleme genel olarak katıldığımı belirterek bir ekleme yapmak istiyorum: Türkiye’de demokrasi bakımından kıymetli problemler bulunmakla birlikte sandık çok temel bir toplumsal direk pozisyonundadır ve bütün toplumun sahiplendiği çok temel bir demokrasi prensibidir. Bu nedenle bütün dünyada seçimlere katılma oranında önemli bir gerileme yaşanırken ülkemizde seçmenlerin neredeyse yüzde doksanı sandığa gitmektedir. Türkiye toplumunu bir ortada tutan, farklı anlayışlardan, hayat usullerinden insanların bir ortada yaşayabilmesini mümkün kılan en değerli öge Türkiye’de sandığın kıymetli olması, vatandaşın sandığa kıymet vermesi ve seçenekler ortasından tercihte bulunabilmesidir. Bu seçim ve sandık konusundaki hassasiyet özellikle AK Parti seçmeni bakımından da çok kıymetlidir.

Ancak son periyotta yaşanan belediye liderlerinin misyonlarından uzaklaştırılması, medyaya ve gazetecilere yönelik baskılar ve İstanbul Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun siyasi yasakla müsabakası ile sonuçlanabilecek bir yargı tacizi altında tutuluyor olması siyasi iktidarın seçimleri “gerçek” seçimler olmaktan çıkartmaya yöneldiğini; seçim sürecini ve adaylıkları bir tasarım konusu haline getirmek istediğini ve seçim sandığından çıkacak sonucu sakatlamak maksadını taşıdığını bize gösteriyor. Bu sorunun yalnızca muhalefetin sorunu olmadığını iktidara oy veren seçmenler bakımından da çok temel bir sorun olduğunu belirtmek istiyorum.

Değerli Vatandaşlarım,

Türkiye’de farklı seçmen kümelerinin farklı demokrasi anlayışlarına sahip olduğu birçok araştırma tarafından ortaya konulmuştur. Bu araştırmalara nazaran CHP seçmeninin de dahil olduğu muhalefet seçmen kümesi tabir özgürlüğü, yargı bağımsızlığı üzere demokratik bedellerin korunmasını demokrasinin özü olarak pahalandırıyor. Yani bu kesite nazaran demokrasi lakin demokratik bedellerin uygulamaya konulmasıyla mümkün. Buna karşılık iktidara yakın seçmenler ise demokrasiyi daha çok seçimler ve ulusal irade tarafıyla pahalandırıyor. Bu kesim seçimlerde adil rekabete, seçim sonuçlarına hürmet gösterilmesine ve ülkenin sandıktan çıkan irade çerçevesinde yönetilmesine değer veriyor. Bu seçmen kitlesi demokrasi literatüründe çoğunlukçu demokrasi anlayışı olarak nitelendirilen bu perspektifi uzun yıllardır içselleştirmiş durumda. Şayet siyasi tarafgirliği bir kenara koyarsak son günlerde yaşanan gelişmelerin bu vatandaşlarımızın demokrasi anlayışları bakımından da çok büyük bir sorun olduğunu görmelerini bekliyorum. Son gelişmeler yalnızca muhalefete yönelik bir operasyon değil demokrasinin en temel ögesi olan sandığı ve millet iradesini direkt amaç alan teşebbüslerdir.

Bu alanda birçok ispat bulunmakla birlikte en kıymetlilerini hatırlatalım. Başlı başına İmamoğlu’nun karşılaştığı muamele demokrasinin sandık boyutunun sakatlanması bakımından çok kıymetli örnekler barındırıyor. İmamoğlu hakkındaki dava evrakları, yaptığı konuşmalar biter bitmez yeni soruşturmalar açılması, konuşmaları paylaşanların soruşturmaya uğraması, birebir uzmanın bütün belediye evraklarına atanması, bu uzmanın bütün raporlarının olumsuz olması, İBB hakkında yazdığı tek olumlu raporun geçmiş dönemki Ak Parti idaresi periyoduna ilişkin olması, binlerce kişinin ortasından daima birebir uzmanın önüne bu evrakların düşürülmesi hususla ilgili kâfi kanıta sahip olduğumuzu bize gösteriyor. Fakat bu husustaki herhalde en ileri giden teşebbüs ise Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “turpun büyüğü heybede” sözleri oldu. Bu sözler İmamoğlu’nun seçimlere sokulmak istenmediğinin ve yargı yoluyla devre dışı bırakma projesinin en açık delili oldu. Bu kapsamda belediyelerde kayyum uygulamaları, tutuklanarak cezaevine gönderilen belediye liderleri, soruşturmalar yoluyla gözdağı verilen sanatkarlar, Ümit Özdağ’ın cezaevine konulması ve tutuklu gazeteciler durumun daha da ağırlaşmakta olduğunu bizlere gösteriyor.

Değerli Vatandaşlarım,

Demokrasinin seçim ve sandık boyutunun dejenere edilmesinin yalnızca muhalefete karşı bir teşebbüs olduğu fikri hakikat değildir. Yani iktidarın sonlandırılması, denge-fren sistemlerinin olması yalnızca muhalefet için değil bütün vatandaşlar için bir teminattır. Bir ülkede ekonomik istikrarın sağlanması, kişi hak ve özgürlüklerinin korunması, güvenlik ortamının bulunması, kamu nizamının varlığı bu denge-fren sistemlerine ve iktidarın el değiştirebilmesi ihtimaline bağlıdır. Sonuç olarak vatandaşlar kurumlara ve devlet gücünü kullanan bireylere güvenemezlerse bu yalnızca muhalefet için değil tüm toplum için riskler barındırır. Kimsenin can ve mal emniyeti kalmaz.

Türkiye’de demokrasinin en temel ögesi olan sandığa gölge düşürülmesi konusunu gündeme getirirken yalnızca tenkitler not etmekle yetinemeyiz. Gayretimiz bütün Türkiye’de insan haklarını ve demokrasiyi gerçekleştirmek olmalıdır. Mağdur edilen muhalefet kısmı olarak olarak yeni mağduriyetler yaratmayacak bir ortam oluşturmayı amaçlıyoruz. Yeni mağduriyetlerin Türkiye’de problemleri daha da derinleştireceğini biliyoruz. Bu yüzden inanıyoruz ki iktidar değişikliği gerçekleşecek lakin yeni periyotta intikamcı bir yaklaşımla yeni mağduriyetler yaratmanın yerine bir adalet ve demokrasi vizyonu uygulamaya konulacaktır.

Değerli Vatandaşlarım,

Muhalefet temsilcileri olarak sesimizi yükseltiyoruz, açıklamalar yapıyoruz ancak bu noktada yalnızca bizlere değil bütün topluma vazife düşüyor. İş dünyası, sendikalar, sivil toplum, akademi içinden saygın isimlerin sandığın yargı yoluyla tanzim edilmesi ve seçimlerin dejenere edilerek salt bir oylama haline getirilmesine karşı bir hal koyması gerekir. Bu hali koyanları kınamayınız tersine cesaretlendiriniz. Haksızlıklar karşısında itiraz en doğal haktır ve yalnızca kişinin kendisi için değil bütün toplum bakımından kıymet taşımaktadır.

Bunun yanında Türkiye üzere bir ülkenin demokrasi ile yönetilmesi aslında bir tercihten öteye bir zorunluluktur. Dünyada ve bölgemizde otoriter idarelere baktığımızda bu idarelerin temel ögesinin muhakkak bir doğal kaynağa (petrol ve doğalgaz gibi) dayalı olduğunu görürüz. Bu cinsten rejimleri mümkün kılan doğal kaynaklardan gelen gelirlerin iktidara yakınlığa nazaran vatandaşlar ortasında paylaştırılmasıdır. Türkiye ise iktisat, ticaret, eğitim ve kültür bakımından Avrupa ile çok güçlü bağları olan bir ülkedir ve dünyaya açık bir iktisattır. Ülkemizin ayakta kalması için vatandaşımızın çalışması, üretmesi ve ticaret yapması gerekir. Türkiye’de ekonomik refah sağlanmasının yolu daha fazla yabancı sermayenin Türkiye’ye gelmesidir. Demokrasiden uzaklaşan bir Türkiye içine kapanarak Avrupa’dan da uzaklaşacak ve ekonomik olarak büyük bir yıkım tablosunu önünde bulacaktır. Sonuç olarak demokrasi Türkiye’nin ekonomik gelişmesi bakımından da son derece kritiktir.

Türkiye etrafında çok büyük riskler olan, çok çeşitli çatışmalar olan bir ülkedir. Bu türlü bir ülkenin iç bütünlüğünün olması gerekir. Siyasi partiler ortasında farklar ve ayrımlar olabilir ancak böylesine tehlikeli bir coğrafyada Türkiye’nin karışıklıklar içerisinde yuvarlanmaması için halktan dayanak alan bir iktidarın olması gerekir. Türkiye’de baskı rejimi temelde bir ulusal güvenlik meselesidir. Zira demokrasiden uzaklaşmak Türkiye’nin bölgedeki tüm çatışmaların öznesi haline gelmesini ve Türkiye’nin içinin karıştırılmasına yönelik bir ortam yaratılmasını beraberinde getirir. Türkiye güvenliğini lakin demokratik bir iktidarın varlığı ile sağlayabilir.

Sonuç olarak Türkiye’de özgür seçimlerin yapılması ve siyasi rekabetin adil olması yalnızca muhalefetin sorunu değildir. Bütün toplum kesitlerinin en azından sandığa gölge düşürülmemesi konusunda bir uzlaşma içerisinde olması gerekir. Demokrasiyi sahiplenmek ismine geçmişte iktidara oy vermiş vatandaşlarımızın da korkusuz bir formda itirazını yükseltmesi değerlidir. Sandığın ve sandıktan çıkan iradenin çürütülmesinin kimseye bir yararı olmayacaktır.

* CHP Milletvekili

Kaynak: Gazete Duvar