İşçi servisinde yaralanan memur çocuğuna tazminat ödenir mi?

Olay

Uyuşmazlıkta, terör hareketinin, kamu görevlilerini taşıyan işçi servis aracına yöneltildiği, davacı küçüğün de annesinin ifa ettiği kamu misyonu vesilesiyle gittiği askeri kreş çıkışı, tekrar annesinin vazifesi sayesinde kullandığı işçi servisine annesiyle birlikte bindiği sırada bahse husus terör hareketine maruz kaldığı anlaşılmaktadır.

Mevzuat ne diyor?

Kusursuz sorumluluk, kamu hizmetinin görülmesi sırasında şahısların uğradıkları özel ve olağan dışı ziyanların idarece tazmini temeline dayanmakta olup; kusur sorumluluğuna oranla ikincil derecede bir sorumluluk çeşididir. Diğer bir anlatımla yönetim, yürüttüğü hizmetin direkt sonucu olan, idari faaliyet ile nedensellik bağı kurulabilen, özel ve olağan dışı ziyanları kusursuz sorumluluk prensibi gereği tazminle yükümlüdür. Bu bağlamda, kamu vazifelilerinin misyonunu yaparken, vazifesi nedeniyle uğramış olduğu ziyanların da kusursuz sorumluluk (risk) prensibi uyarınca tazmini gerektiği kuşkusuzdur.
Bunun yanında, kamu vazifelilerinin yakınlarının, kamu misyonunun neden ve etkisiyle uğramış oldukları ziyanların da kusursuz sorumluluk prensibi uyarınca karşılanması hakkaniyet ve nesafet unsurlarının bir gereğidir. Örnek vermek gerekirse, bir hemşireye misyonu sırasında bulaşan AIDS virüsünün ondan eşine geçmesi, gebe bir hekimin vazifesi sırasında kaptığı bulaşıcı hastalığın bebeğine de geçerek bebekte kalıcı sakatlığa neden olması üzere hallerde, kamu vazifelisi olmayan, lakin kamu görevlisine yakınlığı nedeniyle ve kamu vazifesinin tesiriyle ziyan gören şahısların uğradıkları bu ziyanların da idarece risk sorumluluğu çerçevesinde tazmini gerekmektedir.

Dolayısıyla davacı küçüğün, kamu görevlilerine yönelik gerçekleştirilen terör hücumunda, annesinin ifa ettiği kamu vazifesinin neden ve etkisiyle ziyana uğradığı, bir öteki tabirle yalnızca kamu görevlisinin yakını olması nedeniyle terör hareketinin gayesi haline gelerek ziyan gördüğü açık olup, bu ziyanının kusursuz sorumluluk prensibi gereği tazmini gerektiğinde kuşku bulunmamaktadır.

T.C.
DANIŞTAY
ONUNCU DAİRE
Temel No: 2021/1050
Karar No: 2023/1239

İSTEMLERİN KONUSU:
Ankara Bölge Yönetim Mahkemesi 10. İdari Dava Dairesinin 13/10/2020 tarih ve E:2020/774, K:2020/1793 sayılı kararının, taraflarca aleyhlerine olan kısımlarının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava Konusu İstem: Davacılar tarafından, 17/02/2016 tarihinde, Ankara ili, Çankaya ilçesi, . semti, . Sokakta gerçekleştirilen terör saldırısı sonucunda .’in yaralanmasında yönetimin sorumluluğunun bulunduğundan bahisle, uğranıldığı ileri sürülen ziyanlara karşılık. için 1.000,00 TL (miktar artırımı ile 3.986.638,51 TL) maddi, 800.000,00 TL manevi, annesi. Ve babası .’in her biri için ise başka farklı 100.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi istenilmektedir.

İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti:
Ankara 15. Yönetim Mahkemesinin 08/01/2020 tarih ve E:2016/4620, K:2020/3 sayılı kararıyla; davanın kısmen kabulü, kısmen reddi ile davacı .’in olay nedeniyle uğradığı maddi ziyana karşılık 1.528.587,09 TL’si iş göremezlik tazminatı, 2.260.247,08 TL’si ise bakıcı masrafı olmak üzere toplam 3.788.834,17 TL (Kararın münasebet kısmında sehven 3.986.638,31 TL olarak belirtilmiştir.) maddi tazminatın, 1.000,00 TL’sinin yönetime müracaat tarihi olan 23/08/2016 tarihinden itibaren, 3.787.834,17 TL’sinin ise ölçü artırım dilekçesinin davalı yönetimlere bildirim edildiği 16/12/2019 tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte .’e ödenmesine, olay nedeniyle uğradıkları manevi ziyana karşılık. İçin 20.000,00 TL, babası ve annesi için farklı başka 5.000,00 TL olmak üzere toplam 30.000,00 TL manevi tazminatın yönetime müracaat tarihi olan 23/08/2016 tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte davalı yönetimlerce davacılara ödenmesine, fazlaya ait manevi tazminat istemlerinin reddine karar verilmiştir.

Bölge Yönetim Mahkemesi Kararının Özeti:
Ankara Bölge Yönetim Mahkemesi 10. İdari Dava Dairesince; Yönetim Mahkemesi kararının davacıların manevi tazminat istemlerinin kısmen kabulüne, kısmen reddine ait kısmına yönelik tarafların istinaf istemlerinin reddine, Yönetim Mahkemesi kararının .’in maddi tazminat isteminin kabulüne ait kısmına yönelik davalı yönetimlerin istinaf istemlerinin kısmen kabulü, kısmen reddi ile kararın .’in maddi tazminat isteminin kabulüne ait kısmının kaldırılmasına, tekrar yaptırılan eksper incelemesi sonucunda düzenlenen hesap uzman raporu karara temel alınarak, raporda işgücü kaybı tazminatı olarak belirtilen 1.462.578,00 TL ve bakıcı masrafı olarak belirtilen 126.524,00 TL olmak üzere toplam 1.589.102,00 TL’nin 1.000,00 TL’sinin yönetime müracaat tarihi olan 23/08/2016 tarihinden, 1.588.102,00 TL’sinin ise ölçü artırım dilekçesinin davalı yönetimlere bildiri edildiği 16/12/2019 tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte davalı yönetimlerce davacı .’e ödenmesine, olay tarihinden raporun ait olduğu takvim yılının sonuna kadar olan kısım için (17/02/2016-31/12/2020) 126.524,00 TL tazminatın davalı yönetimlerce davacı. E ödenmesine, daha sonraki yıllar için yapılacak bakıcı sarfiyatı tazminatı hesaplamasının ilgili yıldaki brüt taban fiyat üzerinden ve ağır engelli kişinin yaşadığı belgelendirilmek kaydıyla her takvim yılının başında peşin olarak davacı .’e ödenmesine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENLERİN SAVLARI:
Davacılar tarafından, olayda hizmet kusuru bulunduğu, bakıcı sarfiyatının toplu olarak ödenmesi gerektiği, hükmedilen manevi tazminat meblağlarının yetersiz olduğu argümanlarıyla Bölge Yönetim Mahkemesi kararının aleyhlerine olan kısımlarının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
Davalı İçişleri Bakanlığı tarafından, zarara neden olan hareketin yönetimin kusur yahut kusursuz sorumluluğunu doğuracak bir aksiyon olmayıp terör aksiyonu olduğu, hükmedilen manevi tazminat fiyatlarının yüksek olduğu, manevi tazminata faiz işletilmesinin kusurlu olduğu argümanlarıyla Bölge Yönetim Mahkemesi kararının aleyhlerine olan kısımlarının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
Davalı Ankara Valiliği tarafından, olayın meydana gelmesinde yönetimlerinin hizmet kusurunun bulunmadığı, 5233 sayılı Kanun’da manevi tazminata yer verilmediği, hükmedilen manevi tazminat meblağlarının yüksek olduğu, harçtan muaf olduklarından yönetimleri aleyhine harca hükmedilemeyeceği tezleriyle Bölge Yönetim Mahkemesi kararının aleyhlerine olan kısımlarının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

TARAFLARIN SAVUNMALARI:
Davalı Ankara Valiliği ve davalı İçişleri Bakanlığı tarafından, davacıların temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.
Davacılar tarafından savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ NİYETİ:
Temyize bahis kararın, kısmen onanması, kısmen bozulması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ İSMİNE
Karar veren Danıştay Onuncu Dairesince, Tetkik Yargıcının açıklamaları dinlendikten ve belgedeki evraklar incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE MÜNASEBET:
MADDİ OLAY:
Evrak kapsamındaki bilgiler ile davacıların birebir olaydan ötürü. 3713 sayılı ve 2330 sayılı Kanun kararlarına nazaran emekli aylığı bağlanması istikametindeki taleplerinin reddine ait Toplumsal Güvenlik Kurumu’nun 13/01/2017 tarihli sürecinin iptali istemiyle Ankara 2. Yönetim Mahkemesinde (E:2017/737) açtığı davadaki bilgi ve evrakların birlikte incelenmesinden; olay tarihinde yaklaşık 5 yaşında olan küçük .’in annesi .’in, Genelkurmay Başkanlığı’nda sivil memur olarak vazife yaptığı ve bu misyonu hasebiyle kızı .’in birebir yerleşke içinde. Sokak’ta bulunan MSB Merkez Kreş ve Gündüz Bakımevine devam ettiği, işe gidiş ve meskene dönüşlerde askeri kreşe giden kızıyla birlikte çalışana tahsisli servis aracını kullandıkları, olay günü de iş çıkışı kreşten kızını alarak birlikte konuta dönmek için. Numaralı Eryaman istikametine hareket eden askeri servis aracına bindikleri, saat 18.30 sıralarında servis aracının kırmızı ışıkta beklediği esnada yakınlarında bulunan. Plakalı bomba yüklü aracın patlatılması formunda gerçekleştirilen terör saldırısı sonucunda davacı küçüğün yaralandığı anlaşılmaktadır.

İLGİLİ MEVZUAT:
Anayasanın 125. hususunda; yönetimin her türlü aksiyon ve süreçlerine karşı yargı yolunun açık olduğu belirtildikten sonra, son fıkrasında, yönetimin hareket ve süreçlerinden doğan ziyanı Ödemekle yükümlü olduğu Yönetim, kural olarak yürüttüğü kamu hizmetiyle nedensellik bağı Kurulabilen ziyanları tazminle yükümlü olup; idari hareket ve/veya süreçlerden doğan ziyanlar, yönetim hukuku kuralları çerçevesinde, hizmet kusuru yahut kusursuz sorumluluk prensipleri gereği tazmin edilmektedir.
Kusursuz sorumluluk, kamu hizmetinin görülmesi sırasında bireylerin uğradıkları özel ve olağan dışı ziyanların idarece tazmini temeline dayanmakta olup; kusur sorumluluğuna oranla ikincil derecede bir sorumluluk tipidir. Diğer bir anlatımla yönetim, yürüttüğü hizmetin direkt sonucu olan, idari faaliyet ile nedensellik bağı kurulabilen, özel ve olağan dışı ziyanları kusursuz sorumluluk unsuru gereği tazminle yükümlüdür. Bu bağlamda, kamu vazifelilerinin misyonunu yaparken, misyonu nedeniyle uğramış olduğu ziyanların da kusursuz sorumluluk (risk) unsuru uyarınca tazmini gerektiği kuşkusuzdur.
Bunun yanında, kamu vazifelilerinin yakınlarının, kamu vazifesinin neden ve etkisiyle uğramış oldukları ziyanların da kusursuz sorumluluk unsuru uyarınca karşılanması hakkaniyet ve nesafet prensiplerinin bir gereğidir. Örnek vermek gerekirse, bir hemşireye misyonu sırasında bulaşan AIDS virüsünün ondan eşine geçmesi, gebe bir hekimin misyonu sırasında kaptığı bulaşıcı hastalığın bebeğine de geçerek bebekte kalıcı sakatlığa neden olması üzere hallerde, kamu vazifelisi olmayan, lakin kamu görevlisine yakınlığı nedeniyle ve kamu misyonunun tesiriyle ziyan gören bireylerin uğradıkları bu ziyanların da idarece risk sorumluluğu çerçevesinde tazmini gerekmektedir.

HUKUKİ KIYMETLENDİRME:
A. Temyize Husus Kararın, Yönetim Mahkemesi Kararının Davacıların Manevi Tazminat İstemlerinin Kabulüne Ait Kısmı ile Davacı .’in Bakıcı Masrafına Yönelik Maddi Tazminat İsteminin Kısmen Kabulüne Ait Kısmına Yönelik Davalı Yönetimlerce Yapılan İstinaf Müracaatlarının Reddine Ait Kısmının İncelenmesi:
Bölge yönetim mahkemelerinin sonuncu kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Metodu Kanunu’nun 49. unsurunda yer alan sebeplerden birinin varlığı halinde mümkündür.
Uyuşmazlıkta, terör aksiyonunun, kamu görevlilerini taşıyan işçi servis aracına yöneltildiği, davacı küçüğün de annesinin ifa ettiği kamu misyonu vesilesiyle gittiği askeri kreş çıkışı, tekrar annesinin vazifesi sayesinde kullandığı işçi servisine annesiyle birlikte bindiği sırada bahse bahis terör aksiyonuna maruz kaldığı anlaşılmaktadır. Hasebiyle davacı küçüğün, kamu görevlilerine yönelik gerçekleştirilen terör hücumunda, annesinin ifa ettiği kamu vazifesinin neden ve etkisiyle ziyana uğradığı, bir diğer tabirle yalnızca kamu görevlisinin yakını olması nedeniyle terör aksiyonunun gayesi haline gelerek ziyan gördüğü açık olup, bu ziyanının kusursuz sorumluluk prensibi gereği tazmini gerektiğinde kuşku bulunmamaktadır.
Bu nedenle, temyizen incelenen kararın belirtilen kısımları adap ve hukuka uygun olup, davalı yönetimlerin dilekçelerinde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

B. Temyize Bahis Kararın, Yönetim Mahkemesi Kararının Davacıların Manevi Tazminat İstemlerinin Reddine Ait Kısmına Yönelik Davacılar Tarafından Yapılan İstinaf Müracaatının Reddine Ait Kısmının İncelenmesi:
Manevi ziyan; kişinin fizik yapısının ve iç huzurunun bozulmasını, yaşama gücünün ve sevincinin azalmasını, kişilik haklarının zedelenmesini, gurur ve haysiyetinin rencide edilmesini, mevt yahut uğranılan öteki cismani ziyan nedeniyle duyulan acı ve ıstırabı, kişinin günlük hayatını zorlaştıran muhakkak tartıdaki her türlü keder ve badireyi tabir etmektedir. Kendisinin yahut yakınlarının uğradığı tecavüz, hücum yahut meydana gelen bir mevt olayı sonucunda; fiziki yahut manevi acılar duyan, ruhsal istikrarı bozulan, yaşama sevinci azalan kişinin manevi taraftan ziyana uğramış olduğu kabul edilmektedir.
Manevi tazminat, kişinin mal varlığında meydana gelen eksilmeyi gidermeye yönelik bir tazmin aracı değil, manevi kıymetlerinde bir eksilme meydana gelen ve yaşama sevinci ve zevki azalan kişinin manen tatminini sağlamaya yönelik bir tazmin aracıdır. Manevi zararın öteki türlü giderim yollarının bulunmayışı yahut yetersiz kalışı manevi tazminatın mali olarak belirlenmesini mecburî kılmaktadır. Manevi tazminat, olay nedeniyle duyulan elem ve ıstırabı kısmen de olsa hafifletmeyi gayeler. Belirtilen niteliği gereği manevi tazminatın ve tam yargı davalarında takdir edilecek manevi tazminat ölçüsünün, olayın yükünü ortaya koyacak, hukuka tersliği özendirmeyecek, bir öbür tabir ile gibisi olayların bir daha yaşanmaması için caydırıcı ve tıpkı vakitte cezalandırıcı bir ölçüde olması gerekmektedir.
Bakılan uyuşmazlıkta, küçük .’nine olay nedeniyle %100 oranında engelli hale geldiği ve ömür uzunluğu diğerinin bakımına muhtaç olduğu dikkate alındığında, . için hükmedilen 20.000,00 TL ile anne ve babası için hükmedilen 5.000,00 TL’lik manevi tazminat meblağlarının, üstte izah edilen nedenlerle Dairemiz içtihatlarına nazaran yetersiz olduğu sonucuna varılmıştır.
Bu prestijle, Bölge Yönetim Mahkemesince, manevi tazminatın emel ve niteliği de dikkate alınarak davacıların manevi tazminat istemleri hakkında tekrar belirleme yapılması gerektiği sonucuna varılmıştır.

C. Temyize Bahis Kararın, Davacıların Maddi Tazminat İstemlerinin Efor Kaybı Ziyanına Ait Kısmının İncelenmesi:
Tazminat hukukunda, çağın gereklerine uygun olarak geliştirilen içtihatlarla, kişinin kalıcı sakatlığı nedeniyle uğramış olduğu vücut gücü kaybına bağlı olarak gelirinde ve hasebiyle mal varlığında bir eksilme meydana gelmemiş olsa dahi “güç (gayret) kaybı tazminatı” olarak isimlendirilen tazminatın ödenmesi gerektiği kabul edilmiştir. Vücut gücü kaybına uğrayan kişinin günlük ömrünü ve/veya çalışma hayatını sürdürebilmesi için ziyandan evvelki durumuna ve öbür şahıslara nazaran daha fazla bir güç (gayret) sarf ettiği gerçeğinden hareket edilerek ziyanı, bir manada, bu “fazladan sarf edilen gücün” oluşturduğu aslı benimsenmiştir. Bu doğrultuda, idari faaliyetlerin neden ve tesiriyle kamu vazifelilerinin yahut öteki bireylerin güç (gayret) kaybına dayanan maddi ziyanının yönetim hukukunun prensip ve kuralları uyarınca idarece tazmin edilmesi gerektiği konusunda bir duraksama bulunmamaktadır.
Yönetim hukuku prensiplerine nazaran maddi ziyan; idari süreç yahut hareket nedeniyle kişinin mal varlığının (patronanın) aktifinde meydana gelen azalma nedeniyle uğranılan ziyan ile elde edilmesi kesin olan gelirden mahrum kalma sonucu uğranılan toplam ziyan olup; bedensel nitelikteki maddi ziyan ise, kişinin sıhhatine kavuşmak için yaptığı tedavi sarfiyatları ile çalışma gücünün azalması ya da yok olması nedeniyle elde edeceği gelirde ve gücünde meydana gelen azalmayı söz etmektedir.
Karara temel alınan 14/09/2020 tarihli eksper raporunda; (davacı. Olay tarihinde 5 yaşındadır.) 5-18 yaş aralığındaki periyot için. Lehine şimdi küçük olması nedeniyle gelir getirici bir işte çalışmadığından bahisle “gayret kaybı zararı” hesabı yapılmadığı, yasal emeklilik yaşı olarak Yargıtay tarafından içtihadın belirlenen 60 yaş yerine 65 yaşın temel alındığı, öte yandan 5233 sayılı Kanun’un Ek 1. unsuru kararı uyarıca bağlanan aylıkların peşin sermaye kıymetinin tamamının değil, rücuysa tabi olamaması nedeniyle yarısının hesaplanan tazminattan fayda olarak düşüldüğü görülmektedir.
Efor kaybı ziyanı, kişinin gelirinde rastgele bir azalma olmaksızın bedensel gücünde oluşan kalıcı kayba bağlı olarak, günlük aktivitelerini ve/veya çalışma hayatını eskisine ve emsallerine göre daha fazla çaba sarf ederek sürdürmesinden kaynaklanmaktadır. Bu haliyle gelir kaybından bağımsız oluşan bir maddi ziyan kalemi olduğundan, kalıcı/sürekli sakatlığa uğrayan 0-18 yaş ortasındaki küçüklere, ziyana uğradıkları tarihten itibaren mümkün ömürlerinin sonuna kadar uğraş kaybı tazminatı ödenmesi gerektiği Dairemiz içtihatlarıyla kabul edilmiştir.
Buna nazaran, zararın doğduğu tarihten davacı .’in 18 yaşını dolduracağı tarihe kadar olan devir bakımından, o tarihlerde yürürlükte olan taban geçim indirimi hariç net taban fiyatlar dikkate alınmalı, bu biçimde belirlenecek ölçüye, 5-12 yaş ortası işlemiş periyot için ıskontoya tabi tutulmaksızın, 12-18 yaş ortası işleyecek periyot için ise progresif rant yolu (%10 artırma, %10 iskonto) tatbik edilerek kalıcı iş gücü kaybı oranı (%100) uygulanmalıdır. Bu devir (5-18 yaş dönemi) için temel alınan taban fiyat, bir çalışmanın karşılığı değil, ekonomik bir paha taşıyan yaşamsal faaliyetlerin sürdürülmesinin karşılığı olduğundan, fiyatla fiilen çalışanlara uygulanmak için getirilen minimum geçim indiriminin fiyatlı bir çalışmanın kelam konusu olmadığı bu periyoda ait zararın hesaplanmasında dikkate alınamayacağı açıktır.
Tekrar davacı küçüğün ileride taban fiyatla bir işte çalışacağı kabul edildiğinden, etkin periyot sonu – pasif periyot başlangıcına, Yargıtay tarafından 5510 sayılı Kanun’a istinaden belirlenen 60 yaşın ikmalinin temel alınması gerekmekte olup, 65 yaşı temel alan uzman raporunda bu istikametten de hesaplama unsur ve kurallarına uygunluk görülmemektedir.
Bu durumda, zararın doğduğu tarih ile 18 yaşını doldurduğu tarih ortasındaki periyot için üstte belirtilen temel unsurlara uygun halde ve faal devir sonu-pasif devir başlangıcı olarak 60 yaşın temel alınması suretiyle davacı .’in iş gücü kaybı (efor) nedeniyle uğradığı ziyana karşılık maddi tazminatının hesaplanarak ödenmesine karar verilmesi gerekirken, karara temel alınamayacak nitelikteki eksper raporu doğrultusunda bu devir için iş gücü (efor) kaybı tazminatına hükmedilmemesi tarafından temyize mevzu kararda hukuksal isabet bulunmamaktadır.
Ayrıyeten, 5233 sayılı Kanun’un Ek 1. hususu kararı uyarıca davacıya bağlanan aylıkların rücuya tabi olup olmamasına bakılmaksızın ifa (zararın giderimi) gayesi taşıdığı dikkate alınarak aylıkların peşin sermaye bedelinin tamamının olay sebebiyle sağlanan “yarar” olarak kabul edilip hesaplanan ziyan meblağından düşülmesi gerekmektedir.
Öte yandan; Bölge Yönetim Mahkemesince, işbu kısmen bozma kararı üzerine tekrar yapılacak yargılamada, davacı tarafından maddi tazminat tarafından kararın sadece bakıcı masrafına ait kısmının temyiz edildiği gözetilerek, aleyhe bozma yasağı gereği iş gücü (efor) kaybı için azami 1.462.578,00 TL ile sonlu olarak maddi tazminata hükmedilebileceği açıktır. Yeniden Mahkemece, bozma üzerine verilecek kararda, davacı .’in maddi tazminat isteminin (temyize husus kararda olduğu gibi) büsbütün kabulüne değil, davacının birinci derece mahkemesinde ölçü artırım dilekçesiyle talep ettiği maddi tazminat meblağını 3.986.638,51 TL’ye yükselttiği dikkate alınarak fazlaya ait kısım tarafından reddine karar verilmesi gerektiği de doğaldır. Ayrıyeten, davacının dava dilekçesindeki birinci talebini aşacak meblağda maddi tazminata hükmedilmesi durumunda, hükmedilecek maddi tazminata işletilecek yasal faizin başlangıcı tarafından, dava açılırken talep edilen maddi tazminat ölçüsü ile ölçü artırım dilekçesi ile talep edilen maddi tazminat ölçüsü istikametinden ayrım yapılmayarak her iki meblağın toplamına “idareye müracaat tarihinden” itibaren yasal faiz işletilmesi gerekmektedir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Tarafların temyiz istemlerinin KISMEN KABULÜNE, KISMEN REDDİNE,
2. Ankara Bölge Yönetim Mahkemesi 10. İdari Dava Dairesinin
13/10/2020 tarih ve E:2020/774, K:2020/1793 sayılı temyize husus kararının;
A. Davacıların manevi tazminat istemlerinin kabulüne ait kısımlar ile davacı .’in bakıcı masrafına yönelik maddi tazminat isteminin kısmen kabulüne ait kısmının ONANMASINA,
B. Davacıların manevi tazminat istemlerinin reddine ait kısmının BOZULMASINA,
C. Davacı .’in maddi tazminat isteminin efor kaybı ziyanına ait kısmının BOZULMASINA,
3. Bozulan kısımlar hakkında tekrar bir karar verilmek üzere evrakın Ankara Bölge Yönetim Mahkemesi 10. İdari Dava Dairesine gönderilmesine, 14/03/2023 tarihinde oy birliğiyle kesin olarak karar verildi.

Kaynak: Memurlar