Almanya basınında geçen hafta: ‘Avrupa’nın artık Türkiye’ye gereksinimi var’

Suriye’de Heyet Tahrir Şam (HTŞ) öncülüğündeki cihatçı kümelerin 27 Kasım’da Devlet Başkanı Beşar Esad’a bağlı Suriye ordusuna hücum başlatmasından bugüne evvel Halep ve İdlib, akabinde Hama ve Humus, son olarak ise başşehir Şam 8 Aralık Pazar günü sabah saatleri prestijiyle cihatçı kümelerin denetimine geçti. Beşar Esad’ın ülkeden kaçmasıyla ve vazifesi bırakarak Rusya’dan siyasi sığınma almasıyla, 61 yıllık Baas devri de sona ermiş oldu. Suriye’de Esad idaresinin devrilmesiyle sonuçlanan süreçte Almanya basınına yansıyan haberlerde ise Türkiye’nin rolü ve ehemmiyetine de işaret edildi. Buna nazaran, Avrupalı ve ABD’liler bilhassa de çatışmaların sürdüğü devirde Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan üzerinden Suriye’deki çatışmanın taraflarına tesir etmeye çalışmalıydı; aksi takdirde, beşerler tekrar yerinden edilebilir ve ‘terör’ geri dönebilirdi. Suriye’deki Kürtlerin durumunu ele alan birtakım yorumlarda ise Kürtler açısından sorulacak sorunun “Hangi diktatörün idaresinde hayatta kalabilirim?” olduğu değerlendirmesine yer verildi.

Almanya, şimdi resmiyet kazanmamakla birlikte 23 Şubat 2025 tarihinde erken genel seçimler için sandık başına gidecek. Yavaş yavaş seçim sath-ı mahalline girilen ülkede kamuoyu yoklamalarını ana muhalefet Hıristiyan Birlik partileri CDU/CSU’nun ardında ikinci sırada götüren faşist Almanya için Alternatif (AfD) partisi, 11 yıllık tarihinde bir birincisi yaparak bu sefer federal başbakan adayı çıkarma kararı aldı. AfD’nin adayı, partinin eş başkanı Alice Weidel oldu. Weidel’in adaylığının kamuoyuna duyurulduğu parti merkezinin dışındaki protestoda ise siyasetçinin ‘ırkçı ve saldırgan bir nefret vaizi’ olduğu yorumu vardı.

Gıda ve Tarım Bakanı Cem Özdemir’e yönelik tehditlerden Türkiye’de söz özgürlüğüne geçtiğimiz hafta Almanya basınına yansıyanlardan öne çıkan kimileri şöyleydi…

‘ERDOĞAN EVVEL KENDİ ÇIKARLARINI DÜŞÜNECEKTİR AMA…’

Der Spiegel haftalık siyaset mecmuasından Maximilian Popp, Suriye’de son 10 gündür yaşanan gelişmeleri ele aldığı “Avrupa’nın neden artık Türkiye’ye muhtaçlığı var” başlıklı tahlilinde, “Avrupalılar ve Amerikalılar, Türkiye Cumhurbaşkanı Erdoğan üzerinden Suriye’deki çatışmanın taraflarına tesir etmeye çalışmalı. Aksi takdirde, insanların tekrar yerinden edilmesi ve terörün geri gelmesi tehdidi var” yorumunda bulundu. Popp, Şam’ın ‘düştüğü’ haberleri basına yansımadan evvel kaleme aldığı makalesinde, basında çıkan öbür pek çok yazıda olduğu üzere yeni bir göç dalgası muhtemelliğine işaret etti. “Avrupa, insani ve stratejik sebepler münasebetiyle Suriye’de olanlara kayıtsız kalamaz: Çatışmalar tırmanırsa bu, yalnızca insanların insani durumunu kötüleştirmekle kalmaz birebir vakitte yüz binlerce insan da yine yerinden edilir ve bundan birkaç yıl evvel terörist milis kümesi ‘İslam Devleti’nin bölgede yayıldığında olduğu üzere terör tehdidi de artar” diyen gazeteci, IŞİD takımlarının tekrar toplanmaya başladığına ait haber ve argümanlara atıfta bulundu.

Batı’nın Suriye konusundaki güçsüzlüğünün kendi kabahati olduğuna, Suriye’nin geleceğine İran ve Rusya üzere oburlarının ancak herkesten evvel Türkiye’nin karar verdiğine işaret eden Popp, “Şimdi ise savaş geri döndü ve Avrupalılarla Amerikalılar kendileri ismine hareket etmesi için diğerlerine güvenmek zorunda. Erdoğan ise bunun için en muhtemel aday. Başlangıçta muhalefeti destekledi ve artık Esad’a karşı savaşan isyancı kümelerin hepsi farklı derecelerde de olsa Türkiye’ye bağımlı vaziyette” tabirlerini kullandı. Erdoğan’ın Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin ile münasebetlerine de dikkat çeken gazeteci, Erdoğan’ın evvel kendi çıkarlarını düşüneceğini, Türkiye’deki Suriyeli mültecileri ülkelerine geri göndermek ve PYD/YPG’nin Türkiye hududunda bir devlet kurmasını engellemek isteyeceğini belirterek, yazısına şu sözlerle son verdi: “Ancak Türk otokrat şu anda Batı’nın Suriye’deki güç gayretine tesir etmek için elindeki en âlâ seçenek. Nihayetinde Türkiye hem bir NATO üyesi hem de halen Avrupa Birliği (AB) üyeliğine aday. Son birkaç günü gösterdiği bir şey varsa o da çatışmaların nadiren sonsuza kadar donmuş vaziyette kaldığı. Bu sebeple Batı’nın Suriye için siyasi bir tahlil üzerinde çalışması lazım.” (4 Aralık)

‘HANGİ DİKTATÖRÜN İDARESİNDE HAYATTA KALABİLİRİM?’

Başkentin mahallî gazetelerinden Berliner Zeitung’dan Len Sander ise Suriye’deki Kürtlerin durumunu siyaset bilimci ve aktivist Dastan Jasim ile yaptığı söyleşide ele alarak ülkedeki Kürtlerin ‘İslamcılarla Esad rejimi ortasında sıkışıp kaldığına ve birden fazla için tek seçeneğin kaçmak olduğuna’ işaret etti. Suriye’deki Kürtler için mevcut durumun ne olduğu sorusuna karşılık veren Jasim, bu sorunun karşılığının ülkedeki hangi bölgeden bahsedildiğine nazaran değiştiğine dikkat çekerek ‘Kürt güçlerin denetiminde olan ve askeri operasyonların olmadığı bölgelerdeki’ durumun nispeten stabil olduğunu, lakin örneğin güneydeki durumun çok güç olduğunu, burada ‘İranlı milislerin’ taarruzlarının kelam konusu olduğunu anlattı. IŞİD’in uyuyan hücrelerinin de kırsal bölgelerde taarruzlarda bulunduğunu kaydeden siyaset bilimci, El Hol kampında hala infazların yapıldığını belirterek Türkiye takviyeli silahlı kümelerin denetimindeki Afrin üzere yerlerde yaşayan Kürtler için ‘durumun felaket olduğunu, yağma ya da kaçırma haberlerinin gelmediği hiçbir günün olmadığını, toplumsal cinsiyet temelli şiddet ve bayan cinayetlerinin yaşandığını’ söyledi. Jasim, “Esad’ın idaresinde yaşamak yeterli değil; fakat, zayıflamış bir Esad hala güçlenmiş İslamcılardan daha katlanılır” yorumunda bulunarak kelamlarını şöyle sürdürdü: “Bölgedeki beşerler için soru sadece şu: İdaresinde birkaç yıl daha hayatta kalabileceğim daha güçsüz diktatör hangisi?” (4 Aralık)

‘HER ŞEY ALMANYA İÇİN’DEN ‘ALMANYA ZAMANI’NA AfD

Almanya’da şubat ayında yapılacak erken seçim yaklaşırken, faşist AfD, başbakan adayının Tino Chrupalla ile birlikte partiye başkanlık eden Alice Weidel olduğunu açıkladı. Bu, tıpkı vakitte partinin 11 yıllık tarihinde birinci sefer başbakan adayı çıkarması oldu. Die Tageszeitung (taz) gazetesinden Gareth Joswig’in “Weidel için propaganda şovu” başlıklı haberinde aktardığına nazaran, AfD’nin Weidel’i aday göstermesi Berlin’de protestoyla karşılandı. Yaklaşık 200 gösterici, Weidel’in adaylığının açıklandığı cumartesi günü Reinickendorf’ta hareket düzenleyerek etrafı polis kordonuna alınmış AfD parti merkezine kadar geldi. Bu esnada birtakım aksiyoncular ellerinde “Daha evvel bir defa Nazilerimiz oldu – B*k gibiydi” yazılı pankartlar taşırken, AfD önüne gelindiğinde bir hareketçi elindeki mikrofonla şöyle seslendi: “AfD saldırgan, ırkçı nefret vaizi ve toplumsal şoven eş başkanı Alice Weidel’i federal seçimde başbakan adayı göstereceğini açıkladı. Bu propaganda gösterisine karşı çıkmak için buradayız.” Hükümeti devirme ve toplu hudut dışı planlarına atıfta bulunarak AfD’nin herkese, lakin bilhassa de göç geçmişi olan insanlara tehlike oluşturduğunu belirten Joswig, haberinde, açıklama yapan eylemcinin şu kelamlarına de yer verdi: “Alice Weidel, ne kadar AfD’yi şeytan imajından çıkarmaya ve partinin üzerine burjuva pelerini atmaya çalışırsa çalışsın AfD temelde faşist bir parti olmayı sürdürüyor… Faşizme karşı daima birlikte!” Weidel’in cumartesi günü yaptığı açıklamada seçim sloganını “Almanya zamanı” (Zeit für Deutschland) olarak belirlediği hatırlatılan haberde, bu slogan ile yasaklı Nazi sloganı “Her şey Almanya için” (Alles für Deutschland) ortasındaki benzerliğe de dikkat çekildi. (7 Aralık)

FEDERAL BAKAN CEM ÖZDEMİR’E TÜRK MİLLİYETÇİLERİNDEN TEHDİT

Yeşiller Partili Federal Gıda ve Tarım Bakanı ve Eğitim Bakanı Cem Özdemir, Funke medya kümesinin “En güç kararım” podcast yayınında yaptığı açıklamada, Almanya Federal Meclisi’nin 1915 yılında Osmanlı topraklarındaki Ermenilere yaşatılanları soykırım olarak tanıyan tasarıyı kabul ettiği 2016 yılından bu yana Türk milliyetçilerinden tehditler aldığını söyledi. Kendisi de tasarıya ‘evet’ oyu vermiş olan Özdemir, tasarının hayatını ‘öncesi ve sonrası’ biçiminde değiştirdiğini anlattı. Bunun çok önemli sonuçlar doğuracağının farkında olduğunu belirten Özdemir, bu süreçte halihazırda yaşadığı Kreuzberg semtinde ‘uzun müddet birtakım yerlerden uzak durmak durumunda kaldığını, tek başına alışverişe gidemediğini ve Türk milliyetçisi taksi sürücüleri tarafından taciz edildiğini’ belirtti. Milliyetçilerinin o dönemki eşi ve çocuklarının da isminin geçtiği görüntüler çektiğini ve Türkiye’deki arkadaşlarının bu durumu ‘çok ciddiye alması gerektiğini’ tavsiye ettiğini belirten Özdemir, 2016 yılından bu yana Türkiye’deki ailesinin yanına gelmediğini de şu sözlerle anlattı: “Örneğin, amcamın/dayımın cenazesine gidemedim; elbette gitmek isterdim lakin insanın her vakit devletin denetimindeki basının harekete geçirilebileceğini ve ‘Bak, işte bunlar hainin akrabaları’ denilebileceğini hesaba katması gereken bu türlü bir devlette bu riskten kaçınmak istedim.” Kendilerini korumak için kızlarıyla birlikte Krav Maga kursuna da gittiklerini belirten Cem Özdemir, bu süreçte gerekli güvenlik tedbirleri konusunda başta uyarılmamış olmasını da eleştirerek güvenlik makamlarının dönemin CDU’lu meclis başkanı Norbert Lammert’in müdahalesi sonrası kendisiyle bağlantıya geçtiğini kaydetti. (Die Welt, 5 Aralık)

‘TÜRKİYE’DE EN BÜYÜK GÜNAH ÇALMAK DEĞİL, YAZMAK’

Son olarak, gazeteci Bülent Mumay, Die Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) gazetesindeki “İstanbul’dan mektuplar” köşesinde kaleme aldığı “Türkiye’de en büyük günah çalmak değil, yazmak” başlıklı yazısında, Türkiye’de tabir özgürlüğünün durumunu ele aldı. Mumay, köşe yazısında, “25 Kasım’da bayanları yürütmemek için İstanbul’u abluka altına alan polis, saldırgan bir erkeğin 3 ilçeyi gezerek karısı dahil 8 kişiyi öldürmesine mahzur olamadı. Ülkenin yargısı da yolsuzluk yapanlara bulaşmak yerine, bunu yazan gazeteciler hakkında soruşturma başlattı. Nasreddin Hoca’nın ülkesinde hırsızın artık hiç kabahati yok!” değerlendirmesinde bulundu. Mumay, İzmir’de beş çocuğun 12 Kasım’da hayatını kaybettiği yangını hatırlatarak, “Gerçekten toplumsal bir devlet olsaydık, o annenin bu türlü bir meskende 5 çocukla yaşamasına müsaade verilmezdi. Çocukların bakımları devlet tarafından üstlenilir, anne ise geçinebileceği bir toplumsal yardımla ayakta kalmaya çalışırdı” tabirlerini kullandı. Mumay, yazısını şu sözlerle sürdürdü: “Bu dramın birçok sebebi lakin tek bir müsebbibi var: Erdoğan… 22 yıllık iktidarında Türkiye’de gelir dağılımını mahvetmekle kalmadı, zenginliğe ulaşabilmeyi de siyasi sadakate bağladı. Türkiye aslında fakir bir ülke değil. Sorun, ülkenin zenginliğinden yalnızca iktidar ve yandaşlarının faydalanabilmesi… Bu tabloyu bilakis çevirebilen, Saray’ı da parlamentoyu da Erdoğan’ın elinden alabilir. Özellikle ana muhalefet partisi CHP’nin yönettiği belediyeler, iktidarın büyüttüğü derin yoksulluğu hafifleten icraatlarıyla iktidara alternatif olabileceklerini göstermeye başladı.”

Mumay, Türkiye’deki erkek şiddeti ve bayan cinayetleri ile rüşvet ve yolsuzluk argümanlarına yer verdiği yazısını şu sözlerle noktaladı: ‘Khaled Hosseini, Uçurtma Avcısı isimli kitabında şöyle diyor: “Yalnızca bir günah vardır, tek bir günah. O da hırsızlıktır. Onun dışındaki bütün günahlar hırsızlığın çeşitlemesidir. (…) Çalmaktan daha makus bir hata yoktur.’ Dünyanın geri kalan ülkeleri için hakikat olabilir lakin bizde yazmak, çalmaktan daha büyük günah!” (3 Aralık)

Kaynak: Gazete Duvar